Cargoleaders | Kursy | Spedycja | Co ma geografia do logistyki?
Zespół Cargoleaders
Znajomość geografii nie ogranicza się tylko do lokalizacji państw. Dla logistyka to także rozeznanie w strefach, sieci autostradowej, magistralach kolejowych i międzynarodowych portach.
Kiedy pojawia się pytanie o powiązania geografii z logistyką, wielu może się zdziwić. Jednak dla każdego profesjonalnego logistyka, odpowiedź jest jasna.
Zacznijmy od podstaw. Dla wielu firm działających w sektorze logistycznym, geografia to klucz do sukcesu. Przedsiębiorstwa spedycyjne oraz transportowe często skupiają się na obsługiwaniu konkretnych rejonów Europy. A największe firmy wożą ładunki po całym świecie. Zanim powiesz sobie „Sky is the limit” poznaj specyficzne uwarunkowania krajów Europy. Najważniejsza wiedza z zakresu kodów. Dobry spedytor widząc kod wskaże nie tylko kraj ale konkretny region w kraju a od tego tylko krok od wyznaczania odległości.
Geograficzna specjalizacja firm nie jest przypadkowa. Nie wystarczy znać nazwy państw w Europie Zachodniej czy wiedzieć, które kraje to kraje skandynawskie. Logistyka musi rozumieć uwarunkowania geograficzne, aby zoptymalizować działania transportowe. Czy doświadczony spedytor poddałby się stresowi, szukając Beneluksu na mapie? Oczywiście, że nie. Natychmiast odpowiedziałby, że chodzi o Belgię, Holandię i Luksemburg.
Znajomość geografii nie ogranicza się tylko do lokalizacji państw. Dla logistyka to także rozeznanie w strefach, sieci autostradowej, magistralach kolejowych i międzynarodowych portach.
Przykładem może być trasa z Kaposvar na Węgrzech do Crnomelj w Słowenii. Wydaje się prosta, ale zawodowy spedytor dostrzeże komplikacje związane z przejazdem przez Chorwację, która nie jest częścią Strefy Schengen. Taka droga wiąże się z dodatkowymi procedurami i opłatami. Dlatego warto znać alternatywne trasy omijające potencjalne „pułapki” geograficzne.
Zaawansowana wiedza geograficzna pozwala również na optymalizację kosztów. Spedytor zdaje sobie sprawę, że czasem warto wydłużyć trasę o kilkadziesiąt kilometrów, jeśli po drodze unikniemy wysokich opłat autostradowych, jak te w Luksemburgu czy za tunele w Szwajcarii.
Wielu ludzi myśli, że logistyka drogowa skupia się tylko na samochodach ciężarowych. Jednak rzeczywistość jest bardziej złożona. Transport drogowy często łączy się z innymi formami transportu, takimi jak morski czy rzeczny. Dlatego tak ważna jest znajomość głównych portów, takich jak Tallin, Hamburg czy Gdańsk. Nawet w Polsce, miejsca takie jak Opole mogą być punktem wyjścia dla transportu rzecznego.
Więcej na ten temat znajdziesz w lekcji – Promy, mosty i tunele w Europie >>
Nie zawsze jesteśmy w stanie zapamiętać lokalizację każdej miejscowości na naszym kontynencie. Jednak znajomość geograficznych kodów pozwala nam oszacować odległości między punktem początkowym a końcowym naszej podróży. Takie informacje są nieocenione, gdy chcemy obliczyć koszty przewozu czy zoptymalizować trasę dla wielu załadunków. Poprzez zrozumienie tła geograficznego, można również lepiej zaplanować podróż. Na przykład, wiedząc, że samochód zaczyna trasę w okolicach Wrocławia, automatycznie wiemy, że powinien on skorzystać z autostrady A4. Dzięki temu możemy nie tylko oszczędzać czas, ale również pieniądze. To pokazuje, jak istotna jest geografia w logistyce.
W kolejnych fragmentach tego artykułu przybliżę kilka państw europejskich, ich geograficzne i gospodarcze charakterystyki.
Kiedy mówimy o krajach europejskich, często myślimy o nich w kontekście ich kultury, historii czy turystyki. Niemniej jednak, każdy z nich posiada unikalne cechy gospodarcze. W niniejszym artykule przyjrzymy się gospodarce kilku krajów Europy. Każdy kraj w Europie ma swoją unikalną gospodarkę, opartą na tradycjach, zasobach naturalnych i innowacjach. Te różnorodne podejścia do biznesu i produkcji tworzą kolorową mozaikę gospodarczą kontynentu.
Znana na świecie jako gospodarczy gigant, Anglia stanowi serce finansowe Wielkiej Brytanii. Procesy przemian gospodarczych, które rozpoczęły się za czasów premier Margaret Thatcher, polegały głównie na prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych. Dziś udział tych przedsiębiorstw w gospodarce Anglii jest symboliczny. W związku z Brexitem gospodarka przechodzi problemu związane z odprawami celnymi, dostawami traci również na swojej roli jako potęga finansowa i przemysłowa.
Rolnictwo w Irlandii to nie tylko tradycja, ale też ważny filar gospodarki, zatrudniający 9,5% ludności. Krajobrazy Irlandii, pełne rozległych łąk, sprzyjają hodowli bydła, co przekłada się na produkcję mleka i wołowiny. Kraj ten jest także znany z uprawy zbóż, buraków cukrowych i ziemniaków.
Chorwacja, położona w sercu Bałkanów, jest krajem o bogatej tradycji rolniczej. To tutaj w obfitej ilości uprawia się buraki cukrowe, słonecznik czy pszenicę. Ale to winorośl jest symbolem chorwackiej ziemi, zwłaszcza w regionach Dalmacji i Istrii. Hodowla zwierząt, zwłaszcza w górzystych rejonach, oraz rybołówstwo u wybrzeży, dodatkowo podkreślają różnorodność gospodarki Chorwacji.
Grecja, kołyska cywilizacji europejskiej, dziś jest znana nie tylko z bogactwa kulturowego, ale i naturalnego. Boksyty, rudy żelaza czy chrom to tylko niektóre z surowców wydobywanych w tym kraju. Grecja, dzięki Morzu Śródziemnemu, stała się też ważnym producentem soli. Przemysł spożywczy, zwłaszcza winiarski, pozwala Grecji być rozpoznawalną na świecie marką w produkcji win i oliw. Niestety nierozważna gospodarka socjalna doprowadziła niemal do bankructwa kraju. Dopiero dekadę później, wyraźnie biedniejsze społeczeństwo powoli odczuwa pozytywne skutki polityki „zaciskania pasa”.
Słowenia, choć nieznana z bogatych złóż surowców mineralnych, może pochwalić się imponującymi zasobami naturalnymi w postaci lasów. Te zielone płuca kraju pokrywają ponad 55% jego powierzchni, czyniąc leśnictwo jednym z filarów gospodarki. Rolnictwo skupia się na uprawie zbóż, ziemniaków oraz buraków cukrowych. Słowenia może również pochwalić się rozbudowanym sadownictwem, gdzie wśród królujących drzew znajdziemy jabłonie, brzoskwinie oraz ogromne winnice.
W sercu Bałkanów, Bośnia i Hercegowina przyciąga uwagę nie tylko swoją historią, ale też ważnymi sektorami przemysłowymi. Hutnictwo żelaza i aluminium to filary tamtejszej gospodarki, wspierane przez przemysł drzewny, celulozowo-papierniczy oraz sodowy. Jeśli chodzi o sektor rolny, obszary upraw znajdują się przede wszystkim na północy kraju oraz w dolinach rzek. Tu dominuje uprawa kukurydzy, pszenicy, jęczmienia, owsa, tytoniu, słonecznika i lnu. Warto również wspomnieć o ważnym znaczeniu winorośli, oliwek i brzoskwiń dla tego regionu.
Choć Czarnogóra kojarzy się głównie z malowniczymi krajobrazami górskimi, to jednak jej gospodarka oparta jest w dużej mierze na hutnictwie aluminium. Jednakże to, co naprawdę wyróżnia ten kraj, to rozległe łąki i pastwiska, które zajmują aż 35% jego powierzchni. Są one kluczowe dla hodowli różnych gatunków zwierząt, takich jak owce, bydło, kozy, osły czy drób. Wśród upraw rolnych na niewielkich, stanowiących 5% powierzchni kraju, gruntach ornym dominuje pszenica, kukurydza oraz ziemniaki. Wybrzeże Czarnogóry kusi zaś aromatem oliwek, smakiem winorośli, fig oraz cytrusów.
Turcja, położona na pograniczu Europy i Azji. Gospodarka tego kraju opiera się na bogatych zasobach surowców mineralnych, które stanowią podstawę dla licznych gałęzi przemysłu. Wśród najcenniejszych surowców, które Turcja posiada, znajdują się rudy żelaza, chromu, miedzy, cynku, ołowiu, srebra oraz złota. Warto podkreślić, że Turcja jest jednym z czołowych światowych producentów chromu. W kraju eksploatuje się także węgiel brunatny, kamienny oraz ropę naftową, które stanowią ważne źródło energii. Przemysł w Turcji ma bogate tradycje. Najstarsze i najbardziej rozwinięte sektory to włókiennictwo oraz przemysł odzieżowy, które bazują głównie na krajowych surowcach. Kolejnym ważnym elementem gospodarki jest przemysł spożywczy, z sektorami takimi jak cukrownictwo, mleczarstwo czy produkcja tytoniu. Wspomnieć należy również o rolnictwie – aż połowa powierzchni kraju to użytki rolne. Jednym z eksportowych hitów Turcji są rodzynek sułtańskie, w których produkcji kraj ten jest światowym liderem.
Rosja, ogromne państwo rozciągające się na dwóch kontynentach, jest prawdziwą skarbnicą surowców naturalnych. Jednak gospodarka Rosji przypomina kraje słabo rozwinięte: niemal w całości opiera się na sprzedaży, ropy i gazu ziemnego. Po inwazji na Ukrainę Rosja stopniowo przestaje być kluczowym graczem na arenie światowej.
Wojna na Ukrainie zmieniła jej gospodarkę, w sposób, który trudno obecnie ocenić. Ukraina, największy kraj w Europie pod względem powierzchni, jest niezwykle bogata w surowce naturalne oraz niezwykle żyzne ziemie uprawne. I to właśnie rolnictwo stanowiło podstawę gospodarki tego wschodnioeuropejskiego państwa. Obecnie nie względu na skażenie ziemi niewybuchami trudno jest ocenić jak szybko uda się przywrócić mu dawną świetność. Problematyczna pozostaje również kwestia eksportu, ze względu na blokady Morza Czarnego przez Rosję.
Równie duże znaczenie mają zasoby rud manganowych i żelaza. Dodatkowo, Ukraina jest bogata w uran, węgiel koksujący oraz surowce takie jak siarka rodzima, sól kamienna i potasowa. Wiele z tych zasobów, szczególnie rudy manganowe, jest uważane za jedne z najwyższej jakości na świecie.
Warto również wspomnieć o surowcach wykorzystywanych w przemyśle budowlanym. Bogate złoża surowców do produkcji cementu czynią Ukrainę jednym z ważniejszych graczy w tej branży na kontynencie europejskim.
Białoruś to kraj, w którym rolnictwo odgrywa wyjątkowo ważną rolę. Aż 44% powierzchni kraju stanowią ziemie uprawne. Dominują uprawy zbóż, ziemniaków, buraków cukrowych oraz warzywa. Warto także zwrócić uwagę na znaczenie lniarstwa. Jednak Białoruś to nie tylko rolnictwo. Ważnym elementem gospodarki jest leśnictwo. Lasom zawdzięcza nie tylko wysokiej jakości drewno, ale również bogactwo w postaci grzybów, ziół, owoców leśnych oraz miodu. Te naturalne rezerwuary są również miejscem życia wielu gatunków zwierząt, które stanowią źródło pozyskiwania dziczyzny i skóry.
Litwa, Łotwa Estonia i to państwa o wyraźnie zróżnicowanym potencjale gospodarczym, każde z nich zasługuje na indywidualne rozważenia. Oto krótka analiza ich specyfiki.
Główną domeną litewskiego rolnictwa jest produkcja mleka oraz mięsa. W krajobrazie tego państwa dominują pola zbożowe, plantacje buraków cukrowych, a także ogrody ziemniaczane i pola lniane. Jeśli przyjrzymy się strukturze eksportu Litwy, zauważymy, że na pierwszy plan wysuwają się surowce mineralne, tekstylia oraz różnego rodzaju produkty pochodzenia zwierzęcego. Ponadto, w ofercie eksportowej znajdują się środki transportu oraz artykuły spożywcze. Import Litwy to głównie ropa naftowa, tekstylia oraz artykuły z sektora przemysłu lekkiego. Głównymi partnerami handlowymi Litwy są takie kraje jak: Rosja, Niemcy, Polska, ale również jej sąsiedzi bałtyccy – Łotwa i Estonia.
Nie bez powodu mówi się, że Łotwa była jedną z najbardziej rozwiniętych gospodarczo republik Związku Radzieckiego. Po odzyskaniu niepodległości i wstąpieniu do Unii Europejskiej, do 2008 roku, jej gospodarka rozwijała się w zaskakująco szybkim tempie. Łotwa dysponuje bogatymi złożami surowców mineralnych takich jak piaski, żwiry, dolomity, wapień czy torf. Jest też znaczącym producentem środków transportu – począwszy od taborów kolejowych, poprzez wagony tramwajowe, na mikrobusach kończąc. Poza tym, wyróżnia się produkcją sprzętu elektrotechnicznego oraz mebli.
Estonia, choć niewielka, posiada bogate dziedzictwo kulturalne i gospodarcze. Jej stolica, Tallinn, nie tylko jest klejnotem architektonicznym z przeszłości, ale także dynamicznym centrum nowoczesnej technologii i innowacji. Tradycyjnie, rolnictwo odgrywało w tym kraju kluczową rolę. Pomimo uprzemysłowienia, uprawa zbóż wciąż jest ważnym elementem estońskiego krajobrazu gospodarczego. Estońskie pola obfitują w różnorodne zboża, które nie tylko zaspokajają lokalne potrzeby, ale również stanowią ważny element eksportu. Rybołówstwo morskie, dzięki swojej efektywności i tradycji, przynosi Estonii znaczące zys
Podsumowując, państwa te, mimo geograficznej bliskości, różnią się znacząco pod względem profilu gospodarczego, co sprawia, że region Bałtycki jest tak fascynujący i dynamiczny.
Francja z dumą stoi w szeregach G8 jako jedno z czołowych uprzemysłowionych państw globu. Jej rola jako drugiego na świecie producenta i eksportera żywności jest imponująca, co jest możliwe dzięki rozciągającym się hektarom żyznych pól, nowoczesnym innowacjom w technologii oraz wsparciu z Unii Europejskiej. Kraj ten jest znanym dostawcą zboża, drobiu, produktów mlecznych oraz wieprzowiny i wołowiny. A wśród tych wszystkich towarów, francuskie wina zajmują szczególne miejsce, będąc rozpoznawalnym symbolem regionu.
Czy wiesz, że to właśnie Włochy stanowią jeden z najsilniejszych filarów światowego przemysłu spożywczego i motoryzacyjnego? Począwszy od sektora rolniczego, Włochy dumnie prezentują się na światowej scenie jako jeden z głównych producentów wina. Równie ważnym produktem eksportowym Włoch są oliwki, winogrona, kiwi karczochy i cytrusy. Owoce takie jak cytryny, pomarańcze czy mandarynki są uprawiane przede wszystkim w południowych regionach kraju, zwłaszcza na słonecznej Sycylii, gdzie klimat sprzyja ich wzrostowi. Jak widzisz Włochy to nie tylko kulinaria. To kraj, który odgrywa ważną rolę w przemyśle motoryzacyjnym, dając światu takie ikony, jak Fiat czy Ferrari. Marki takie jak Maserati, Alfa Romeo czy Pagani to symbole luksusu, szybkości i włoskiego designu. Dzięki nim, Włochy są uważane za kolebkę niektórych z najbardziej pożądanych samochodów na świecie.
Belgia może pochwalić się tytułem kraju o największym eksporcie per capita na świecie. To osiągnięcie odzwierciedla wysoki poziom rozwoju przemysłowego w Belgii. Główne gałęzie przemysłu to hutnictwo, maszynowy, elektrotechniczny, spożywczy, chemiczny oraz włókienniczy. Rolnictwo również ma swoje miejsce w gospodarce, skupiając się na hodowli bydła, trzody chlewnej oraz uprawie zbóż i buraków cukrowych. Ale to Antwerpia stanowi prawdziwą perłę Belgii – jako światowe centrum szlifowania diamentów.
Jeszcze w latach 60. XX wieku Hiszpania plasowała się wśród najbiedniejszych krajów Europy. Jednak wkrótce nadeszła rewolucja, dzięki masowemu napływowi turystów. Ten przypływ turystów przyniósł ze sobą inwestycje i kapitał zagraniczny, odmieniając oblicze hiszpańskiej gospodarki. Dziś Hiszpania jest uznawana za ważnego producenta samochodów, zarówno osobowych, jak i ciężarowych, z markami takimi jak SEAT, a także międzynarodowymi gigantami jak VW czy Ford, które zdecydowały się ulokować tam swoje fabryki. Dywersyfikacja przemysłu obejmuje także sektory stoczniowy, metalurgiczny, elektrotechniczny, włókienniczy i rolno-spożywczy. Hiszpańskie owoce cytrusowe są cenione na całym świecie, podobnie jak lokalnie uprawiane kasztany, banany, migdały i granaty. Rybołówstwo odgrywa kluczową rolę w gospodarce, podczas gdy import paliw płynnych wspomaga produkcję energii elektrycznej w kraju.
Nie tak dawno temu, w 2007 roku, The Economist nazwał Portugalię „chorym człowiekiem Europy”. To określenie jest często stosowane w odniesieniu do krajów z niestabilną sytuacją gospodarczą lub polityczną. Jednakże pomimo pewnych wyzwań, portugalska gospodarka ma wiele do zaoferowania. W sektorze przemysłowym duże znaczenie mają zakłady włókiennicze i obuwnicze. Portugalia jest również znana z dobrze rozwiniętego przemysłu olejarskiego i winiarskiego. Warte odnotowania jest także to, że w 2004 roku kraj ten stał się światowym liderem w produkcji korka.
Gdy myślimy o Niemczech, często przychodzi nam na myśl mocny przemysł i wysoka jakość produktów. A jest w czym wybierać! Niemcy są liderem w wydobyciu węgla brunatnego, z około jedną piątą światowego wydobycia. Wśród innych surowców znajdują się ropa naftowa, gaz ziemny, uran i sole potasowe. Centrum przemysłowym kraju jest Zagłębie Ruhry, bogate w złoża węgla kamiennego, soli kamiennej oraz rudy cynku i ołowiu. Niemcy to nie tylko przemysł ciężki. Są również znane z ogromnych zbiorów chmielu i upraw rolnych, takich jak rzepak, pszenica i żyto. Co więcej, kraj ten jest drugim, po Rosji, producentem żyta na świecie. A co z motoryzacją? Niemcy zajmują trzecie miejsce na świecie w produkcji samochodów osobowych, tuż za Chinami i Japonią. Ich dominacja w tym sektorze jest widoczna w globalnych markach, takich jak Volkswagen, Opel, Ford, Audi i BMW.
Może Cię zaskoczyć, ale mimo niewielkiego zatrudnienia w sektorze rolnictwa (tylko około 4% społeczeństwa), Holandia jest trzecim największym eksporterem produktów rolnych na świecie, ustępując miejsca tylko Stanom Zjednoczonym i Francji. Kluczem do tego sukcesu są kwiaty oraz warzywa cieplarniane, w tym ogórki, pomidory i papryki. Ale to nie wszystko. Holandia jest ósmym największym producentem gazu ziemnego na świecie. Ponadto port w Rotterdamie to miejsce, gdzie przeładowuje się najwięcej towarów w Europie, plasując się na drugim miejscu na świecie pod względem tonażu.
Austria wyznacza nieco odmienne tendencje w porównaniu do innych krajów o podobnym stopniu rozwoju gospodarczego. To państwo odznacza się imponującą dominacją przemysłu w swojej gospodarce. Około 27,5% całej siły roboczej skupia się w sektorze przemysłowym, który odpowiada za generowanie ponad 30% Produktu Krajowego Brutto kraju. Wśród sektorów przemysłowych największy nacisk kładziony jest na hutnictwo, przemysł petrochemiczny oraz branże maszynowe i optyczne.
Mimo że Szwajcaria jest często kojarzona z bankowością i luksusowymi zegarkami, warto podkreślić, że aż 36% jej terytorium pokrywają użytki rolne. Rolnictwo w tym kraju koncentruje się głównie na chowie i hodowli bydła, zwłaszcza w celu pozyskiwania mleka, które stanowi 80% wartości całkowitej produkcji rolnej. Szwajcaria jest również znana z silnie rozwiniętego przemysłu, zwłaszcza w sektorach elektromaszynowym, chemicznym i spożywczym.
Polska, położona w sercu Europy, odgrywa kluczową rolę w handlu międzynarodowym regionu. Niemcy, Wielka Brytania oraz Czechy stanowią dla Polski najważniejszych partnerów handlowych w zakresie eksportu. Główne produkty eksportowe to maszyny, urządzenia, sprzęt transportowy oraz inne towary przemysłowe. Co ciekawe, import Polski skupia się na tych samych kategoriach produktów, głównie z Niemiec, Rosji i Chin. Jednakże wartość importowanych towarów jest ogólnie niższa w porównaniu z wartością eksportu, co świadczy o pozytywnym bilansie handlowym kraju.
Znane z pięknych krajobrazów i bogatej historii, Czechy to również kraj o stabilnej gospodarce wśród państw, które przeszły transformację postsocjalistyczną. Podstawą bogactwa tego kraju są złoża węgla kamiennego i brunatnego. Czechy charakteryzują się rolnictwem o zaawansowanym stopniu mechanizacji, co przekłada się na wysoką jakość produkcji rolnej. Bogactwo rolnicze Czech objawia się w uprawach takich jak pszenica, jęczmień, buraki cukrowe oraz ziemniaki. Co warto podkreślić, Czechy są również jednym z czołowych krajów w hodowli karpia.
Mimo że jest mniejsza niż Czechy, gospodarka Słowacji ma swoje unikalne cechy. Przemysł odgrywa w niej kluczową rolę, stanowiąc aż jedną trzecią PKB kraju. Słowacja, dzięki rozbudowanemu hutnictwu, plasuje się na 32. miejscu na świecie pod względem produkcji stali. Rolnictwo słowackie skupia się głównie na uprawie pszenicy, kukurydzy, jęczmienia oraz buraków cukrowych. Ponadto, Słowacja jest znaczącym producentem drewna w Europie.
W sercu Europy, gdzie góry Karpaty wznoszą się dumnie, znajduje się Rumunia. Aż 63% jej powierzchni stanowią użytki rolne, co stanowi podstawę zatrudnienia dla 30% zdolnych do pracy mieszkańców kraju. W Rumunii rolnictwo ma jeszcze tradycyjny charakter – z niskim stopniem zmechanizowania i skromnym zużyciem nawozów sztucznych, najniższym w Europie. Jednak ziemie te obfitują w plony takie jak kukurydza, pszenica czy buraki cukrowe. Jednakże, to nie tylko gleba jest bogactwem Rumunii. Kraj ten dysponuje złożami ropy naftowej i gazu ziemnego, które stanowią istotne źródło energii dla kraju.
Mimo skromnych pokładów bogactw naturalnych, Bułgaria zdobyła sobie pozycję jednego z głównych eksporterów energii w Europie Południowej. Kraj ten jest ważnym korytarzem tranzytowym, przewodzącym ropę naftową i gaz ziemny z Rosji do innych krajów regionu. Ich strategiczne położenie na mapie Europy uczyniło Bułgarię kluczowym graczem w regionalnej grze energetycznej.
W sercu Kotliny Panońskiej rozciągają się żyzne gleby Węgier. Ponad 65% kraju to użytki rolne, gdzie królują czarnoziemy. Tak sprzyjające warunki sprawiają, że węgierskie rolnictwo jest jednym z najbardziej wydajnych w Europie. Od pszenicy po słoneczniki, Węgry są prawdziwym spichlerzem kontynentu. Jednak symbolem kraju stała się papryka, której intensywna czerwień i wyjątkowy smak przyciągają smakoszy z całego świata. Węgry, mimo bogactwa swoich gleb, borykają się z brakiem znaczących zasobów naturalnych i muszą polegać na imporcie wielu surowców. Niemniej jednak, kraj ten jest ważnym centrum przemysłowym, ze szczególnym naciskiem na przemysł elektromaszynowy.
Jest położona między Rumunią a Ukrainą, charakteryzuje się w dużym stopniu uzależnieniem od importu surowców i paliw. Głównym dostawcą jest Rosja. W kraju tym aż 76% powierzchni pokrywają użytki rolne, na których dominują uprawy takie jak pszenica, kukurydza czy jęczmień. Jednak to winorośl jest symbolem Mołdawii, przynosząc znaczące dochody z produkcji win.
Szwecja jest czołowym producentem rud żelaza w Europie. Lasy, które stanowią imponujące 66% powierzchni kraju, wraz z rzekami, są kluczowymi źródłami surowców. Chociaż grunty rolne zajmują zaledwie ponad 6% kraju, Szwedzi skutecznie zaspokajają swoje potrzeby w zakresie żywności, skupiając się przede wszystkim na hodowli zwierząt.
Norwegia słynąca z fiordów z wełnianych swetrów w jodełkę , jest przede wszystkim trzecim światowym eksporterem ropy naftowej. Gospodarka opiera się głównie na wydobyciu ropy, gazu ziemnego oraz rybołówstwie. Ze względu na trudne warunki klimatyczne, Norwegia importuje większość swoich produktów spożywczych.
Dania choć mała, jest krajem o rozbudowanej gospodarce. Znajdują się tam złoża ropy naftowej, gazu ziemnego i węgla brunatnego. Kraj ten słynie również z produkcji jakościowych mebli, odzieży oraz zabawek, takich jak klocki Lego.
Podsumowując, każdy z tych krajów prezentuje unikalne cechy gospodarcze, które decydują o ich pozycji na arenie międzynarodowej. Wszystkie trzy państwa mają silne i zróżnicowane sektory przemysłowe, które stanowią o ich sile gospodarczej. Każdy z nich wnosi niepowtarzalny wkład do europejskiej i światowej gospodarki i każdy prezentuje się jako unikatowy i wyjątkowy, zachęcając do poznania ich naturalnych i gospodarczych skarbów.
Rola geografii w logistyce jest nie do przecenienia. To nie tylko mapa, ale przede wszystkim narzędzie dla specjalisty, który dzięki niej jest w stanie optymalizować trasy, koszty i wybierać najbardziej efektywne środki transportu. W świecie logistyki, znajomość geografii jest kluczem do sukcesu.